వర్తమానం!

పేపరు చదువుతుంటాం.. వాళ్ళేదో రాస్తారు. మన మనసేదో అంటుంది.
ఎవరినో కలుస్తాం.. వాళ్ళేదో అంటుంటారు. మన మనసేదో అంటుంటుంది.
చుట్టూ ఏదో జరుగుతూంటుంది.. మన మనసు ఏదో చెబుతుంటుంది.
మామూలుగా ఐతే వాటిని వదిలేస్తుంటాను-  'వినీల శూన్యాకాశం మీదికి వచ్చి పోతూండే మబ్బులకేముంది ప్రాధాన్యత, అనంతంగా వచ్చిపోయే ఈ ఆలోచనలకేం ప్రామాణికత?' అనుకుంటాను.
"వీటిని అలాగే పోనిస్తుండాలి- అక్షర రూపం ఇచ్చిన కొద్దీ అవి బరువెక్కుతాయి. ఏముంది అంత అవసరం?" అని చాలా ఏళ్ళుగా వాటిని తృణీకరిస్తూ వచ్చాను.
అయితే అవే సందర్భాలు మళ్ళీ మళ్ళీ ఎదురవుతూనే వచ్చినై;  అలాంటివే  ఆలోచనలు-  మళ్ళీ మళ్ళీ వస్తూనే ఉన్నై!
ఎంత తీసి పారేసినా 'మాకూ విలువ ఉన్నది' అని మొరాయిస్తూనే ఉన్నై.
'మాకూ అస్తిత్వం ఉంది- మమ్మల్నెందుకు తీసిపారేస్తావు?' అని మొత్తుకుంటూనే వచ్చినై.
'మాకు విలువ ఇవ్వకపోతే నీ మెదడుని నింపేస్తాం. క్యాన్సర్లమై నిన్ను ముంచెత్తుతాం- జాగ్రత్త' అని బెదిరించినై.
చివరికి నేనే లొంగాను:  ఇదిగో- ఈ బ్లాగు తయారైంది.
నా మనసును ఖాళీ చేసుకునే ప్రయత్నం ఇది.
ఇందులో రాసేవన్నీ వర్తమానం మీద నా మెదడులో కల్గిన ఆలోచనల ప్రతులు.
అవి శాశ్వతాలు ఎలాగూ కావు. గతిశీలమైన ఈ ప్రపంచంలో శాశ్వతమైనవి అసలు ఏవీ లేవనే నా నమ్మకం.
అన్నీ మారినట్లే, ఈ ఆలోచనలూ మారతై- మారచ్చు- మారాలి కూడా.
'నిన్నటి రోజున నేను ఇట్లా అనుకున్నానా!' అని ఇవాళ్ల అనుకునేందుకు ఇవి అవకాశాన్నిస్తే చాలు నాకు...